نور د مخ ئې چي څرګند سو، سحرګه سوه
غوټۍ پرانیستله غېږه ، ګلدسته سوه
مخ د ځمکي له خوښۍ په تبسم سو
هره ونه ټوکېدله ، زرغونه سوه
هره ونه ټوکېدله ، زرغونه سوه
هر ګیاه ئې مستغني کړ په خپل حسن
حدیقه کي د ایاز چي زمزمه سوه
حدیقه کي د ایاز چي زمزمه سوه
په تراب کي ئې تحریک چي دا جنون کړ
د حسرت مراندي ئې پرې کړې، تکه شنه سوه
د حسرت مراندي ئې پرې کړې، تکه شنه سوه
ګزند نه دی د بلبلو و بلغاک ته
دا روستا د سعادت یا پرشته سوه
دا روستا د سعادت یا پرشته سوه
په الحان باندي اقبال ئې هر موجود کړئ
دی حریت غوندي کیهان ئې پنجره سوه
دی حریت غوندي کیهان ئې پنجره سوه
بشارت ته ئې له اوښکو ډکي سترګي
انتظار د زړه کوڅه هره شیبه سوه
انتظار د زړه کوڅه هره شیبه سوه
د ګل مخ ته په کتلو څرګندیږي
په سرو شونډو خندېدل ئې ننداره سوه
په سرو شونډو خندېدل ئې ننداره سوه
توامان ئې بیا د میني ادیبان کړل
صومعه ئې پرانیستل دا یې پلمه سوه
صومعه ئې پرانیستل دا یې پلمه سوه
اعجاز نه دی سحر نه دی دا مقام دئ
دا د زړه هره خبره دردانه سوه
دا د زړه هره خبره دردانه سوه
سزاوار چي مبارز یې زه بری کړم
ارمغان کي د ارم چي زما شپه سوه
ارمغان کي د ارم چي زما شپه سوه
No comments:
Post a Comment